jeżeli się oddam potrzebie
zaginie we mnie wolność
utracę kontrolę
może tak przyjdziesz
pożegnasz się
wytrzesz mi łzy
rzewnie wylewane
wątpię w siłę wielkich ludzi
więc dlaczego pozwalam
tobie
wielki człowieku
zbliżać się
choć nawet nie chcesz
Cześć.
OdpowiedzUsuńPrzyznam szczerze, że czytam ten wiersz, czytam i nie wiem, co powiedzieć. Z jednej strony go lubię, zwłaszcza "może tak przyjdziesz/pożegnasz się/wytrzesz mi łzy/rzewnie wylewane." Z drugiej strony mój malutki móżdżek nie potrafił znaleźć jednej dobrej definicji "Wielkiego Człowieka." Zazwyczaj takie miano dostaje ktoś bardzo zasłużony, ktoś kto coś wynalazł, coś spowodował, coś popchnął do przodu... W Twoim przypadku poprzednie wiersze przychodzą na ratunek i po połączeniu ich w jedną całość widzimy, a przynajmniej ja widzę, że ten cały wielki człowiek to ktoś bardzo Ci bliski, ktoś komu prawdopodobnie ufasz (lub chcesz ufać). Pozostali wielcy ludzie? Strzelałbym zapewne, że są to przyjaciele (fałszywi czy nie to już nie moja sprawa)...
Teraz już samo przesłanie - piszesz o potrzebie a ja wnioskuje, że jest to potrzeba bliskości z drugą osobą. Nie jakąkolwiek, ale TĄ konkretną osobą. Wiesz, że jeśli tak po prostu się oddasz tej potrzebie bliskości, coś stracisz, utracisz w jakimś stopniu kontrolę nad samą sobą. Z drugiej strony tak czy inaczej pozwalasz mu się zbliżać, mimo że on sam tego nie chce. To tym bardziej pokazuje, że to Ty masz potrzebę bycia blisko niego... To zabrzmi bardzo moralizatorsko i poważnie, ale zastanów się czy aby na pewno stracisz tą kontrolę i wolność, jeśli poddasz się potrzebie bliskości. Czasami, nawet jeśli wyznajesz jedyną słuszną zasadę: "tylko ludzie, którzy Cię nie znają nie potrafią Cię skrzywdzić, „ bliskość jest jedyną rzeczą która ratuje nas przed prawdziwym upadkiem...
Wiesz... Moje komentarze są czystą fikcją literacką do momentu, w którym nie przyznasz im racji. Mogę się mylić w każdym zdaniu, na tym polega interpretowanie. Gdybym miał powiedzieć, o co Ci tu chodzi, bez czytania poprzednich wierszy, prawdopodobnie nie dałbym rady...
Pozdrawiam :)
Lubię Cię czytać. Głównie ze względu na bogactwo przemyśleń, jakie się wskutek tego we mnie budzi. Sprzeczności. Refleksji.
OdpowiedzUsuń