Słabość

nie żyję dniem o poranku

nocą zatrutą pełnym księżycem

niebytem

nieczuciem

imitacja waszej trwałości

moją mizerną kruchością

słabość na tyle namacalna

że nie stać mnie na życie

trzeszczą kości

buntują się mięśnie

umiera dusza

i czasem

tylko czasem

utaczam szkarłatu