Chaos

jestem zagrożeniem dla społeczeństwa

kanalią

namacalnym chaosem

czemu więc nie odchodzisz

nie ratujesz siebie

tylko klęczysz przy mnie pobożnie

jakbym była twoim Bogiem

ja tego nie chcę

przymykam oczy

próbuję zapomnieć że tutaj jesteś

znów pozostaję sama ze swoimi myślami

i nawet ty szepcąca do mnie miłosne wyznania

nie możesz przezwyciężyć tej samotności

tak długo pielęgnowanej

ona ma mnie w swoim posiadaniu

już dawno przecież oddałam się jej w całości

i nie ma tu miejsca dla ciebie

jestem ja i moja samotność

moje vademecum bycia bądź niebycia

w ciszy zalęga się niepokój

o który tak łatwo potknąć się w ciemności

błądzę niczym ślepiec

wodzę dłońmi po ostrych kształtach

utaczam nieświadomie krwi

kochanie czy wiedziałaś że tak będzie

dałaś mi szansę by wydobrzeć

ale ja chylę się ku upadkowi

to stan permanentny

wieczna pogoń za końcem

marszczę brwi

zaciskam usta w cienką kreskę

spoglądam na ciebie spod wpół przymkniętych powiek

jesteś piękna

możesz wszystko

a wolisz oddawać się mnie

chodzącej śmierci

czy ty nie odczuwasz popełnianych błędów

czy w twoim mniemaniu warta jestem

choćby jednej przepłakanej nocy

cóż za niedorzeczność