w twoim mieszkaniu jest zawsze bałagan
brudne myśli
brudne słowa
brudne gesty
cała jesteś brudna
nie sprzątasz
nie odkurzasz
nie myjesz podłóg
przecierasz tylko żyły domestosem
odkażasz stare rany
chcesz na nich wyhodować nowe
ogród wspaniałości
otwieram okno
ty się dusisz świeżością powietrza
zapachem jesieni
a ja rozkosz odczuwam
namacalną
ponadludzką
brudno tu u ciebie
tylko ja czysta
nie możesz mnie dotknąć
zabrudzić
Wiesz co? Uwielbiam Cię.
OdpowiedzUsuńPiszesz w sposób, który wywołuje u mnie skrajne emocje. Twoje wiersze są jak negliż, rozbierasz przed czytelnikami swoją duszę. Pokazujesz to, co w Tobie najgłębsze i jest to piękne. Czuję Twoje cierpienie, widzę przed oczyma serce uwieńczone cierniami i towarzyszę Ci w tej wiecznej wędrówce ku otchłani.
OdpowiedzUsuńTo.... nie mogę nic powiedzieć. TO jest fantastyczne. Nie, to nie domówienie. To tak jakbym powiedziała o historii “wczoraj“.
OdpowiedzUsuń